Ο καπετάν Μιχάλης ανέβαινε τις στροφές για το οροπέδιο Λασιθίου με το αγροτικό του με κατεύθυνση το Κράσι ,θα πήγαινε να συναντήσει το σύντεκνό του το Φουρό-γατο που του ‘στειλε μήνυμα στο κινητό να συζητήσουνε λέει ,για ένα σοβαρό ζήτημα .
Όταν έφτασε ώρα εννιά το βράδυ ,το χωριό βεγγέριζε στους δρόμους ,ήταν ζέστη και το πλακόστρωτο που οδηγούσε στον μεγάλο πλάτανο (φυσικό μνημείο του χωριού) έσφυζε από ζωή.
Πάρκαρε και προχώρησε προς το σπίτι που ήταν πίσω από τις βρύσες ,χτύπησε τη μισάνοιχτη εξώπορτα και μπήκε στη μεγάλη αυλή με τις αχλαδιές και τη ρογδιά.
Βρήκε το Φουρόγατο με τον καπετάν Πολυξίγκη και το Βεντούζο καθισμένους γύρω από ένα τραπέζι όπου πάνω του είχαν απλωμένο ένα χάρτη. Αφού τον καλωσόρι-σαν και του ‘βαλαν ένα ρακοπότηρο με εκλεκτούς μεζέδες ,μπήκαν κατευθείαν στο θέμα .Τον ενημέρωσαν ότι είχαν στα χέρια τους το χάρτη της Ρ.Α.Ε.(Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας)που έδειχνε την Κρήτη όπως σχεδίαζαν να την κάνουν ξένες εταιρείες που ήθελαν να επενδύσουν σ’ αυτή. Όταν συνειδητοποίησε ότι αυτό που θα γινότανε θα ήταν ένα τοπίο αγνώριστο ,παραγεμισμένο από σβούρους (ανεμογεννήτριες που καμία σχέση δεν είχαν με τους γραφικούς ανεμόμυλους ),φωτοβολταϊκά που θα ξέραιναν την ύπαιθρο ,τελείως παράταιρα εμφυτεύματα ,υβριδικούς σταθμούς που δέσμευαν τα υπόγεια αποθέματα νερού ,μάλιστα ένας προβλεπόταν να γίνει δίπλα στο σπάνιο και εξαιρετικής ομορφιάς Αζιλακόδασος ,δίπλα στο χωριό ,έφριξε εν ολίγοις ,θόλωσε ο νους του και διαολόστειλε όλους αυτούς που επινόησαν αυτά τα έργα «πράσινης ανάπτυξης» τάχα μου.
Αγρίεψε ακόμα περισσότερο όταν αναλογίστηκε ότι τα μέρη που δεσμεύτηκαν για αυτά τα έργα ήταν μέρη που κείτονταν ήρωες πρόγονοι που έχυσαν το αίμα τους ,θυσιάστηκαν για να διώξουν τους κατακτητές Τούρκους ,Γερμανούς και τώρα θα έπρεπε να αγωνιστούν εκ νέου για να διώξουν τους γραβατωμένους επιχειρηματίες που έρχονταν να κάνουν επέλαση ,χωρίς να υπολογίζουν ούτε μινωϊκά μονοπάτια ,ούτε απάτητες κορφές ,ούτε τ ‘αγρίμια του βουνού που θ αλάφιαζαν και θα ξενιτεύονταν «κακήν κακώς» ,τα πετούμενα που θα μακελεύονταν στα πτερύγια των τεράτων ανεμογεννητριών (140 μ.ύψος} ,χώρια που θα δέσμευαν τα νερά τους…
Πήραν την απόφαση επιτόπου ν ‘αντιδράσουν άμα έρχονταν με τις μπουλντόζες τους ,θα ΄ταν εκεί μπροστά τους και δε θα κουνούσαν ρούπι κι ας τολμούσαν να στείλουν τα ματ ,για να τους συλλάβουν …Θα μάζευαν όσους περισσότερους μπορούσαν ,θα φώναζαν όλοι μαζί:
«Εμείς δε θέλουμε λεφτά,
θέλουμε τα βουνά μας,
θέλουμε τα χωράφια μας ,
θέλουμε τα νερά μας.»
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΖΥΓΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΑΤΟΧΗΣ
Συμφώνησαν επίσης ότι έπρεπε να ενημερώσουν όλο τον κόσμο για όλες αυτές τις συμφορές που τους περίμεναν αν έμεναν αδρανείς. Η απόφασή τους ήταν κοινή ,ήταν ελεύθεροι να διεκδικήσουν με ότι μέσο μπορούσαν την ακεραιότητα του τόπου τους από τη νέα κατοχή. Ένα νέο μέτωπο αγώνα ξεκινούσε…
Αύγουστος 2012
Αλεξάκη –Χρονάκη Βασιλική (Κική)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου